Een liedje als een kort verhaal van Tobias Wolff. Wie zich niet kan voorstellen in een woestijn te willen wonen (en met de auto naar de friettent 80 kilometer verderop te rijden), wil het na een paar luisterbeurten van deze klassieker in de dop. In de coupletten klinkt de zanger als Bruce Hornsby, sterker nog: de coupletten van diens hit The Way It Is lopen naadloos in die van Almost Automatic over, in mijn hoofd welteverstaan. Mooie achteroverleunende zang met hier en daar een lijzig gearticuleerd woord. ■
