Het Amsterdamse platenlabel Wap Shoo Wap Records had bij zijn geboorte in 2022 een apgarscore van 10 met de heruitgave van Ivy Green’s eeuwig springlevende debuutsingle I’m Sure We’re Gonna Make It (Wap Shoo Wap). In de loop van de 44 jaar na het debuut is de songtitel gehusseld geraakt.
In elke vezel ben je een muziekliefhebber, wezenlijk en dus onophoudelijk hunkerend naar nieuwe oorwormen. Zo tegen je veertigste heb je al duizenden platen beluisterd van misschien wel duizend of meer bands. Als fan kijk je op tegen je muzikale helden.
Op de website van de Bossche galerie Ruby Soho zag ik het werk van Nina van de Ven voor het eerst. Gelijk sprong er een vonkje over. Om het in het echt te zien, was ik te laat, want de tentoonstelling geweest. Haar boek Sticky Collection dan? Dat had Casper Herselman op dat moment niet liggen.
We zitten met z’n vijven aan een tafeltje voor vier in Hotel Credible op een steenworp afstand van Merleyn. Niet een, maar twee mensen van de bediening komen ons vragen om plaats te nemen aan een tafel voor zes verderop. We zijn de beroerdste niet. Niek, Bart en Rolf gaan zitten.
Sjefke de Kok is één van de spinnen in het subculturele web van Eindhoven, vanaf zijn vierde verzot op vinyl en spoedig daarop onherstelbaar diep geraakt door het magische fenomeen radio. Niet vreemd dus dat hij radio maakt en als platenverzamelaar bekend staat als de Kringloop Killer.
‘We zijn toch niet lelijk?’ vroegen Lars (21) en Jochem (21) van de band Eyesores zich hardop af toen Justin (21) eind 2022 de bandnaam voorstelde. Eyesore laat zich vertalen als ‘een doorn in het oog’, als iets zo lelijk dat het de ogen pijn doet.
Anna Fleuri Wolters maakte de cover voor deze editie van Bukblad. Haar scheppingsdrang beperkt zich echter niet tot dergelijk werk. Ze geeft ruiterlijk toe maar moeilijk te kunnen kiezen tussen muziek, vormgeven en academisch vrijdenkwerk (dat zich uit in schrijven).
“Brand in het Stroomhuis?” appte ons een goeie kennis uit Groningen op donderdagochtend 17 oktober jongstleden. Ook slecht nieuws reist snel. We reageerden op het appje met de opmerking dat het uitgebrande Stroomhuis een groot verlies voor de Eindhovense underground is.
Stel jezelf een platenspeler voor als een knapperend haardvuur. Je zit er dicht op als er opeens een piepklein gloeiend kooltje uit wegspringt. Dit kooltje raakt je lijf en baant zich schroeiend een weg naar je hart. Daar, op die plek diep van binnen, zal het nooit meer doven.
Weinig concertpodia hebben een koosnaam. Stroomhuis in Eindhoven wel. Stroomhuisje heet het, een naam die alles zegt over de beleving van wat er binnen gebeurt, want het gebouw zelf is plomp en heeft een gesloten karakter. In 2001 werd het gekraakt en was het ‘een broedplaats voor creatief talent’.
Na ontkurken moet wijn ademen. Zet een koptelefoon op en start de debuutplaat Compare What’s There van Real Farmer. De eerste luisterbeurt is als een autorit over onverharde wegen in het buitengebied van een land waar de mensen je met argwaan gadeslaan, op het randje van overprikkeling.
“Primeur! De derde ep is echt goed!! Nee, echt goed!!! Die ep is REAL ROCK!!!!” De laatste term, real rock, wordt met vette spot uitgesproken door een van de vier van Achterlicht, de Haarlemse band met peper in de reet getuige de serieus hoge snelheid.
Het is droog, koud zelfs. Voorzichtig nog, op de tast, voetje voor voetje, eindelijk toont de winter iets van z’n klare gezicht. Eerlijker dan vandaag zag ik de bomen niet. Kaal, keihard kaal in een gestript stedelijk landschap bij plat kunstlicht. Charlie & the Lesbians zal straks ontbonden zijn.
Tijdlijnen verversen zich onophoudelijk. De gebruiker ziet iets en liket het of liket het niet. Hierna zakt het geziene weg in een gigantische dataput vol amorfe opinies en sleetse ervaringen. ‘Fucking pea brain liberals’ twitterde ene Terry O’Brien ooit.
Rups, pop, vlinder: Gijs Wilbrink is muzikant, songschrijver en romanschrijver. De muzikant vrat zich vol en verpopte zich. De songschrijver broedde zichzelf uit het keurslijf van de song en fladderde de wereld in als romanschrijver. Een dik aangezette metafoor, mag best wat minder.
Het blijft een kwestie van doseren, maar elk mens is gebaat bij een frisse neus. De Haagse band Coco Cocaine zingt 2broke4coke te zijn en het daarom bij lijm te houden. Volgens ons gaat ook lijm aan hun neuzen voorbij.
De band burger service drijft op Jan Tromp, een kunstenaar die zijn scheppingsdrang in drie richtingen - schilderkunst, muziek en taal – laat uitbotten. Een eenmansband dus, maar niet altijd, want het allenige werken wisselt hij graag af met samenwerkingen.
Antwerp’s is vooralsnog een eenpersoonsband. De persoon in kwestie is Yannick Verkade uit Nijmegen. Onlangs brandde hij negen lo-fi indiepopliedjes op een cd die hij de titel Everybody’s Lonely, It’s Lovely Outside meegaf.
Weerapps voorspellen regen. Vooralsnog is het droog. Emiel draagt een zwart T-shirt met op de linkerborst een logo in oranje dat op dat van Nike lijkt. Maar de merknaam is vervangen door Nietzsche. De filosoof met de hamer, zo wordt deze negentiende-eeuwse denker wel eens genoemd.
We beginnen met iets gewoons. Een fles champagne bijvoorbeeld. Je ziet de fles voor je geestesoog en denkt: dit is een fles champagne. Dan zie je een zwaard met een ferme haal de kop van de fles slaan, een handeling die sabreren heet. Wat er nu gebeurt, is fantastisch.
Meteen nadat we Bob Mollema’s studio in een voormalige houtloods in Utrecht binnenstapten, viel het woord ‘ontluiken’. Wie van ons tweeën het woord bezigde, weet ik niet meer, maar het woord viel en we veerden allebei op.
Ouwehoeren schijnt ook bij de festivalbeleving te horen, net als onnodig veel bier drinken. Een persoonlijk record: twee dagen, twee nachten en een voormiddag, niet eerder ben ik zo lang op een festival geweest. Veel moois gezien en gehoord en veel moois niet gezien.
De ontwikkeling van de zeskoppige Haagse band Chattermag is te volgen op youtube. Hun tweede optreden, vorig jaar november, was een thuiswedstrijd, want in het Paard. Spontaniteit en enthousiasme won het van een zekere onwennigheid.
Onderweg naar Mierlo liep mijn blaas vol. Ik zette voet in de wijk Kerkakkers met m’n snotterd in de hedera, de gulp op een kier. Honderdvijftig meter en een paar minuten verder bel ik opgelucht aan bij Martijn Benders, de dichter-filosoof die het vrije denken tot kunst weet verheffen.
Voorzichtig met een aardappelschilmesje een nieuwe plaat uit de krimpfolie verlossen, vervolgens de vinylschijf uit de papieren binnenhoes laten glijden, op de hand die haar behoedzaam op de speler legt en de naald in stelling brengt: het heeft trekken van een ritueel.
Zelf ziet Søwt hun debuut Junkies Boneyard (2018) als een ep, maar gezien de speelduur en het aantal liedjes mag het gerust een lp heten. Een behoorlijk boze plaat met sterke nummers, neigend naar de weemoedige kant van melancholie. Maar melancholie is een breed begrip.
Roel Blommers zit achter de mengtafel in een stoel die het midden houdt tussen een ergonomisch geoptimaliseerde vrachtautozetel en een relaxfauteuil. Dennis Grotenhuis staat bij de deur om even naar beneden te lopen voor een peuk, maar loopt terug te mixruimte in, recht op Roel af.
“Hallo Venray is de beste band van Nederland,” appte een bukblad-collega op 26 maart 2023. Tijdstip was 20.03u, een belangrijk tijdstip, want ervoor had ik me nog nooit met de band beziggehouden, ofschoon ze al ruim vijfendertig jaar bestaat.
De eerste en vooralsnog enige demo van No Way verscheen vorig jaar oktober op bandcamp. De gemiddelde leeftijd van de bandleden lag toen nog onder de vijftien jaar. Onlangs speelden ze op het Haagse ‘festival voor explosieve muziek’ Sniester en binnenkort spelen ze op Pitfest en in Café Harder.
“Moooi!” Zo bevestigde Timo van Lierop de afspraak om bij hem in Aarle-Rixtel langs te komen. Mooi met drie o’s is een verwijzing naar de band Mooon die hij samen met zijn twee neven alweer tien jaar levend houdt.
“Met een i-pad voor de speaker nam ik een liedje op dat ik eerder op mijn achtsporenrecorder van Boss had ingespeeld. Ik stuurde de opname naar John Richards van KEXP en die was meteen enthousiast. Dat is wel een stimulans. Zo is het begonnen. De bandnaam hadden we trouwens pas later.
Meteen bij het eerste liedje was het raak. De nieuwe ep van de Nijmeegse band The Super Soakers opent met How Long Till the Summer. Tinkelend intro, hoog ingezet coupletje, een korte op de thermiek zwevende klim en dan, klabats, een refrein dat in stemmenrijkdom ...
Zoek het uit en stik erin! Het enige gunstige effect van de lockdowns is een explosie van bands die woest middelvingerdikke akkoorden hakken op butsend drumwerk. The Covids doen het inclusief flitsmelodietjes. Hun debuutlangspeler Bust To Bits staat op het punt van verschijnen.
Hoe maakt de mens zich de openbare ruimte eigen? Sterre van der Tak houdt haar mobieltje op. Het scherm is gevuld met foto’s van olifantenpaadjes. Hoe keurig en strak fietspaden, wegen en wandelpaden ook zijn aangelegd, de mens baant altijd zijn eigen weg, meestal een kortere.
Het volgende citaat is van Bob Mould. Ik transscribeerde het uit een aflevering van de bijzonder onderhoudende youtube-vlogserie What’s In My Bag van platenzaak Amoeba. Mould vertelt over de eerste keer dat hij de langspeler Loveless van My Bloody Valentine hoorde.
Zangstemmen waarmee je een vuistdik zelfhulpboek doormidden kunt scheuren. De transformatie van mens naar weerwolf en weer terug in slechts een paar minuten tijd. Kom er maar eens om in de huidige popmuziek. Zangstemmen van nu drijven vooral op controle en daar is op zich niks mis mee.
Tijdens het eerste nummer van een live-set een snaar breken. Een gruwel voor elke gitarist, zeker als er geen roady voorhanden is die een verse gitaar aanreikt. Het overkwam Kay van de Amsterdamse band Marathon in Burgerweeshuis Deventer.
Series kunnen me niet bekoren. Ik heb het geprobeerd. In de poging de eindstreep te halen, jakker ik er zo snel mogelijk een hoop afleveringen doorheen. Het lukt me zelden. Verveeld haak ik af. Speelfilms vreet ik daarentegen heel graag. Niet alles maakt indruk.
Ruim tien jaar geleden werd ik tijdens een gesprek over Spinvis op Eefje de Visser gewezen door een liefhebber van Nederlandstalige kleinkunstpop. De vergelijking met Spinvis begreep ik na het beluisteren van wat opnames op youtube, maar ze kon zich niet met de maffe bard uit Nieuwegein meten.
Productiviteit als bestaansgrond. Elke ideologisch geïndoctrineerde neoliberaal knikt instemmend om zo’n houding. Michel Geelen niet. Hij maakt weliswaar liedjes aan de lopende band, maar: “Het moet geen werk worden, want dan werkt het niet.”
In 1992 keek ik naar een band met een peuk en een pint in de rechterhand. Mijn linkerhand mocht doen wat ‘ie wilde, dus ging meestal de lucht in. In 2022 rook ik op straat en binnen kijk ik naar een band met een pint in mijn rechterhand. Veel is er niet veranderd, zou je zeggen.
Petje af voor wie nog naar radio 3fm kan luisteren, diepe buiging voor de vaste luisteraar van Radio 2. Megahit na megahit, alles net zo spannend als het functioneren van een parkeermeter, alles aan elkaar gekit met debiliserend gezever. Staatsradio met het propagandakanaal Radio 1 voorop.
Een nauwelijks van echt te onderscheiden, met ruwe olie besmeurde en daarom voor zijn leven vechtende pelikaan is één van de blikvangers van Thomas Kuijpers’ multimedia-installatie Volumes uit 2021. Een volume is onder meer een object in 3D, een ding met een lengte, een breedte en een hoogte.
“Als je niet nadenkt, dan lukt het.” Zo werkt het bij skaten volgens No Brainsdrummer Kees. Verstand op nul, blik op oneindig. De bandnaam verwijst naar die mindset als je het hem vraagt. Pas brak hij bij het skaten zijn pols. Toen kon hij even niet drummen. Stilzitten en nadenken ligt hem niet.
Bukblad 1 had een artikel over Gilla Band waarin Mark O. vertelt over zijn bijna mystieke ervaring bij een live-show van deze in donkerte grossierende band. Misty Fields, het kleine, driedaagse festival wist de band te strikken voor de vrijdagavond.
“Hail Satan!” roept zangeres Libby Lux in de microfoon. Ze staat met haar band The Bridge City Sinners op De Kaaij, een jaarlijks oppoppend zomerterras in een infrastructurele uithoek onder de Nijmeegse waalbrug.
Een tweeëntwintigjarige bouwcollega straalde van oor tot oor bij het kijken naar een filmpje op zijn mobiel. Ik mocht meekijken. Op een pas gemaaide maisakker is een Toyota terreinwagen via een rafelige kabel verbonden met een kleine personenwagen zonder motorkap.
Tarek Beshta lijkt betekenis voor te willen blijven. Hij vult doek na doek, vel na vel, maar legt zichzelf niet vast. Hij wil maken, maken, maken. Zijn penseelvoering is muzikaal. Hij soleert op het doek; lyrische uithalen, sierlijke glissando’s en staccato verdichtingen.
De liedjes I don’t Sweat en Karen is a Punk zijn in de basis vergelijkbare two-chorders. Luister ze maar eens een paar keer achter elkaar door. Zou het Rotterdamse Tramhaus één idee op twee manieren hebben uitgewerkt? Mocht dat zo zijn, dan hebben ze dat goed gedaan.
Er is iets gebeurd in de periode tussen de twee langspelers van het Utrechtse garagerockkwartet Pizza Knife. Beide platen flirten weliswaar met waanzin en de eerste uit 2015 haakt daarop ook aan, die kolkt zogezegd mee in de gekte van de wereld.
Hopla: floortom, basgitaar en slaggitaar starten een dwingend uptempo; de snaredrum tetst. Een paar maten later zet leadgitarist Michiel Klein een limbisch loopje in waarvan hij slechts bij de spaarzame akkoordenwisselingen loskomt.
Altijd fijn als DWDD een boek aanprees, want dan wist ik zeker dat ik het niet hoefde te lezen. Ik keek geen DWDD, dus dat scheelde al. Maar boekwinkels verkochten boeken met een aanbevelingssticker van die hype-show. Domme actie.
Een doodgewone zaterdagochtend in Utrecht. Het tweede filmfragment tijdens les drie van een cursus filmanalyse veranderde de toch al roerloze aanwezigen in de zaal tot een verzameling zoutpilaren met natte ogen.
Veel kunstenaars verwijzen met hun werk naar de kunsthistorie. Dit doen ze onbewust of bewust en direct of indirect. Zij haken zogezegd aan op het discours, waartegen ze zich tegelijk afzetten of waarvan ze zich (gaandeweg meer) onderscheiden.
PLAAT | cassette | 2024 | : als kind mocht ik soms in de blokkenhoek. De eerste keer in de blokkenhoek begon ik met het verkennen van het spelmateriaal, blokken in deze. Ik sa...
Sen heel mooi liedje in de beste mooie-liedjes-traditie. Grapes of Grain bestonden al eerder, waren toen even weg en zijn er sinds ’23 weer, opnieuw in Utrecht. Hey There, Jon...
---__--___ is een bijzondere bandnaam. Dat kunnen we niet verhelpen. Drijvende kracht achter de band is Seth Graham. De muziek beweegt zich permanent van kitsch naar noise ove...
Het is even zoeken naar woorden voor dit liedje, om te zeggen hoe mooi het is. Alles klopt, dat volstaat, meer woorden zijn niet nodig. Ik dacht dat het een Haagse band was, m...
Kees Draaisma doet je met plezier terugdenken aan Nederlandstalige tachtiger jaren pop, een plezier dat geen vanzelfsprekendheid is. Kees twijfelt niet over België; hij legt d...
Op Bandcamp noemt iemand dit liedje van The Uranium Club ‘almost Pavement-esque’, maar wij denken meer aan opgefriste Monks (inclusief ironische preekzang) uit de sixties. ...
Garage rocknroll met veel schorre gitaren in de mix: altijd prettig als weer eens een stel mensen besluit die kant op te gaan en dat nog goed doen ook. Sleeveen is Iers voor: ...
Sixties girl group power pop en bovendien een ijzersterk liedje. Een Deense band rondom gitariste en zangere Flávia Couri en drummer Martin Thorsen. Couri speelde eerder in Au...
Erg fijn liedje met een bezwerende drive van deze Amsterdamse band die naar het schijnt live ook weet te overtuigen. Het loopt als een tierelier, een liedje voor op de repeat....
Muziek die ontstaat op het kruispunt waar powerpop, rocknroll en punkrock elkaar treffen. En hardrock trouwens, getuige dit liedje, een lekker doorduwend ding met fijne backin...
Spookhuis-surfband uit de omgeving van het Brabantse Uden. Fraai spel van de muzikanten, lekkere sound. De leadvocals zouden als horror overtuigender zijn als ze het hoorspel ...
Old-skool hiphop las ik ergens, dus dan geloof ik dat. Het liedje Woke op de B-kant van deze 12” is geweldig, de clip op youtube ook. DJ DNA is bekend van Urban Dance Squad. ...
In een interview noemt de Utrechtse band onder andere Muse als inspiratie. Dat is te horen op de ep Airlock (op vinyl uitgebracht door Plato Utrecht) met acht nummers in een p...
Bitterzoet Amsterdam - 14 november 2024: het eerste optreden van Lenderman in Nederland en getuige het onthaal van het publiek niet het laatste. Zijn ietwat loom gebrachte lie...
Parktheater Eindhoven - 7 december 2024: Het leven is lijden, wie kan dat gevoel ontkennen? Het leven is lijden en de verlossing is de welkome dood. Jullie, jullie muziekliefh...
De Blauwe Kei Veghel - 4 december 2024: maakt het uit of iets waar of onwaar is? Ben je teleurgesteld als een verhaal dat waar lijkt onwaar blijkt te zijn? De Belgische theate...
De Afzakkerij Veghel - 8 november 2024: Veghel was even de mooiste plek van Nederland, want Gooseking 3000 + Timo & the Stardusters + The Föhns streken er neer om de avond...
Punk is terug zonder retro te zijn; de muzikanten die deze plaat vol speelden zijn simpelweg te jong om de tijd van weleer opnieuw in de verf te kunnen zetten. Het vuur van we...
Debuteren met een langspeler, opeens was ‘ie er. Garagepunk uit Haarlem/Amsterdam. Guus van Achterlicht op gitaar, Sid van Covids op drums en Daan op zang en gitaar. Buster va...
PLAAT | 7”/split-single | 2024 | : twee liedjes van elk. Haarlemse en Utregse garagepunk. Achterlicht baant zich strak hakkend een weg naar vrijheid in opgebroken songstructur...
Een paar tellen na de tweede minuut van Sunglasses is er van de zang niet veel meer over dan het geluid van iemand die stikkende is. Eronder zoekt een Moog naar een excuus. St...
De Waaghals bracht onlangs de debuut-ep van Kaboutertje Putlucht uit. In De Waal Zien Zakken is de te streamen opvolger. Techno met gedeclameerde tekstregels, waarvan dit de m...
Dit stukje muziek (indie-surf-noise) zie ik als intro van de plaat. Het lied dat erop volgt, had van Cheater Slicks kunnen zijn, met een zompige kater en een katvrolijke toets...
De plaat Why Does the Earth Give Us People to Love? van Kara Jackson geeft zich niet meteen prijs. Geef ‘m daarom wat tijd, want het is een hele mooie. Pawnshop is sowieso een...
“Frontsector currently produces a fine mix between old skool punk, garage rock with an edge of hardcore,” lezen we op bacteria.nl. Ook deze Groningse band begon in een covidia...
Ooit zal Tramhaus met een langspeler komen. Ondertussen verzachten ze het wachten met sterke singles en ep’s. Op de nieuwe ep twee edelstenen: Once Again en Beech. In Once Aga...
Een Waaghals-re-issue van een 26 minuten durende doodstrijd aan een galg. In metalkringen heeft men hier woorden voor die wij voorlopig nog niet machtig zijn. Galg kent in het...
Ene Josh Feigert, die ook het State Laughter label runt, kocht tijdens een van de lockdowns wat elektronica en ging daarmee aan het experimenteren. Het resultaat daarvan integ...
“Technology was meant to be humanity’s tool to combat famine, disease, confusion, and to facilitate life, culture, and innovation. Instead, we’re mired in a digital labyrinth ...
Een aftrap met op lekker tempo vinnig gehamerde en gedempte power akkoordjes gevolgd door een gezwollen refrein met lichte misère in de keel. Dat over Heavy, een prijsliedje v...
Een re-issue van misschien wel Mali’s best-kept secret, aldus de info op Spotify. De info op bandcamp is een stuk uitgebreider. Marabayasa is in ieder geval ruim vijftig jaar ...
Vrij onbekende indierocknoise uit Liverpool, zegt de website van Konkurrent. Wij kenden ze inderdaad niet. Bert klinkt als Dinosaur Jr op z’n poppiest. ...
Secrets is de opener van een hele plaat op In The Red Records, wat als aanbeveling mag gelden. Garagerock, lekker log in het laag, gruizig in het midden en met zuinige melodie...
Onder de naam De Hertenklanken zette Martijn Benders zijn gedicht Gum met behulp van AI op muziek. Men kan daar het zijne van denken, en dat is ook zeker een bedoeling, zou me...
Twee van Achterlicht maken een lo-fi danceplaat en brengen die uit op het Haarlemse Gips label. Verstandig om tegen de tijd dat zuurpruimen de punk opnieuw dood verklaren alva...
Geweldig punklied, zeer waarschijnlijk onverslijtbaar. Heropneming van een Stooges-riff met daaroverheen een sterke tekst, wild uitgekraamd. “Ik weet wat het beste is, zei het...
Lees het verhaal achter deze punkrockstomper op de website van Wap Shoo Wap Records. Doen! Maf verhaal. Vet nummer dat zich afspeelt op een rechte weg, zonder bochten dus, lou...
Poppy post-punk liedje met een Britse smaak. Heerlijke baslijn en fijn tempo in een kamerbrede productie. Het liedje stelt de terechte vraag waarom er gereflecteerd moet worde...
Als je overziet welke bands Alicia Breton Ferrer en Doortje Hiddema al op hun cv hebben, kun je zeggen dat Sacrificial Chanting Mood een Rotterdamse supergroup is. Wat maakt U...
(2023): Stroom komt van een plaat die II heet en in z’n geheel ontzettend goed is. Complimenten aan de band en aan de mensen van het Eindhovense label Zesde Kolonne, waarop d...
Drie jongemannen uit Harderwijk maken denderende punkrock zonder hun songs als kerstbomen op te tuigen. Dit gaat voort als een 4-takt crossmotor door rulle aarde. De zanger bl...
Kate kennen we van Chattermag en Coco Cocaine. Silly Girl komt van een gelijknamige ep, waarop ze dance, pop, rap en de mogelijkheden van haar stem verkent. Ook dit is gewoon ...
Wolfshond woont in Utrecht en zegt in de schaduw van de geschiedenis te leven. Trek je de songtitel Overleden Tijd een beetje uit elkaar, dan krijg je O Verleden Tijd, een dic...
De zanger van het Utrechtse Apeshit is een verhalenverteller en dat doet ‘ie goed. Waar hij de in de coupletten schmiert, sneert hij in de refreinen. Hellraiser heeft de energ...
Katie Battistoni speelde het meeste op de plaat, waarop Predators staat, zelf in. Ze vertrekt veelal vanuit gangbare songstructuren en laat die op enig moment daarna voor wat ...
“We loved Britney Spears with all our hearts!” vertelt de bio. Hele sterke popmelodie op een rockende bandtrack met snorrende gitaren die een beetje seventies-achtig te zacht ...
Perfection is not an option, zegt Michel Geelen, de man achter Shirt Jac Mambo, over dit project (z’n dertigste?). Een plaat met 14 ruw uitgewerkte ideeën, waarvan het elektro...
Net voor het verschijnen van het album ‘To All Trains’ overleed Steve Albini aan een hartaanval. Wat een schok. Albini was de zanger/gitarist van Big Black, Rapemen en Shellac...
Als ode aan alle liedjes die we niet hebben kunnen aanstippen: dit ultrapopliedje met in de refreinen een leadzang die onvergankelijk blijkt vanwege de gebalsemde bijklank van...
Als je dit liedje een paar keer achtereen beluistert kom je in de stemming voor de rest van de plaat. Zachtheid die alles met tijd heeft te maken, met aandacht, met vertraging...
‘Ik stap nu op de brommer naar huis en zal ‘m meteen sturen,’ appte Rube. ‘Bruno en de band zijn al in Haarlem om een nieuwe single op te nemen.’ We hadden hem gevraagd om een...
Festival Misty Fields maakte alvast wat namen bekend. Op de lijst ook het Nederlandse Those Foreign Kids. De langspeler waarop Song For Gandhi staat, verscheen een jaar gelede...
Een verbale afrekening met een of andere saaie kerel. De waarheid zeggen op een steady beat. Verfrissende boosheid in een kamerbrede productie, compleet met gitaarlikjes, perc...
Van hun nieuwe ep. Ronddwalen in een heel donker onderaards gewelf en tegelijk levitatie, drijvend op dissonanten. Erg mooi. –In Bukblad 5 spraken we met Søwt....
Even wat gas terug met deze landschappelijke tune bij een nog te maken film. Tegen het eind mindert de deun vaart, neemt een vette synth het over en zoomen we in op de opening...
En opnieuw raak, deze nieuwe van Misprint. Gitaarpop van een heerlijke lichtheid. ‘Op elke steiger klonk een lied,’ zong Herman van Veen ooit. Dat lied zou Even Later In De Tu...
Dit is weinig subtiel en daarom geweldig. Psychedelische heavy rock zoals alleen Japanners lijken te kunnen maken. Gitaarwerk als zonnevlammen....
Dance punk, zegt de band zelf. De enige gitaar is een basgitaar, de rest is ritme, zang en samples (waaronder het gilletje uit Crazy Horses van The Osmonds). Onmogelijk stilzi...
Bij de eerste tonen dachten we aan seventies rock met een likje fusion. Prima, maar geef dit iets meer tijd dan de eerste tonen. Er gebeurt namelijk heel veel moois in de voll...
Het gaat weer goed met je, denk je, vanuit je bed uitkijkend over de enorme tuin, verdacht groen, van het sanatorium. Je zet de radio aan en laat de zender, stemt niet af op e...
Een bloedend wondje op je arm hebben, daarop een verbandgaasje leggen en kijken hoe de bloedvlek zich daarin uitbreidt: zo klinkt het gitaarwerk van Evan Uschenko geregeld: he...
Ppost-punk wordt steeds dansbaarder en dat is fijn. Zal alles eindigen in ordinaire pop? Niet alles, de muziek van Ismatic Guru zal waarschijnlijk/hopelijk nog ongrijpbaarder ...
Ook hier keken we overheen. Zo, genoeg gepraat nu. Steek een vuist in de lucht en zing mee met deze New Yorkse punkROCK uit de traditie die zijn oorsprong vindt in de zeventig...
Niet eens proberen te zingen, gewoon schreeuwen, ook als het niet nodig is. Heerlijk! De band omschrijft hun muziek als fuckwave en psychedelische gabber. Het is lomp en we wo...
Wie nog weet heeft van Jabberwocky, weet dat Michel, de zanger van die band, als geen ander zijn stem in het hoog aan flarden kon zingen. Michel is terug in deze Eindhovense b...
“Peuken rapen van de grond. Zwarte longen zijn gezond.” Rustig wachten op de dag dat Van Dale (de dikke) het woord tabak schrapt vanwege de kwalijke invloed op de jeugd? Zo ni...
Prachtige powerpopdeun die vorig jaar aan onze aandacht wist te ontsnappen. Een jaar na de releasedatum nog niets aan kracht ingeboet....
We hebben een zwak voor liedjes waarin in een auto gemasturbeerd wordt. Dennis Grotenhuis zingt hier op z’n zachtst om de stilte van de nacht niet te breken. We worden geïntro...
Dit is slechts één van de vele prachtliedjes op Timo’s debuutplaat die in december vorig jaar uitkwam. Meer weten over Timo? Pak dan Bukblad 4 er nog eens bij. Daarin een inte...
Alweer een mooi gitaarpopliedje van deze Haagse band. Liedjes zonder dikdoenerij, catchy en van een misleidende eenvoud en lichtheid. Misleidende eenvoud? Ja, want het barst v...
Een trouwe bukbladlezer stuurde ons een linkje naar Can’t Tame Me van The Benders (1966) naar aanleiding van het interview met dichter Martijn Benders in bukblad 6. We stuurde...
Openingsnummer van een schitterende langspeler. Twee muzikanten: Fabiano do Nascimento op een akoestische gitaar en Sam Gendel op sopraansax. De link naar de latin jazz van St...
Een mooi rond basloopje trapt af, een gitaarakkoordje dat klinkt als een nooit eerder geziene vogelsoort valt bij en kort daarop sluit de drummer aan met een drive die in de b...
Dit liedje omdat het intro raak rifft en het geheel lekker dik in de verf is gezet, pasteus bijna. De hele langspeler is goed. Effectieve basic grunge met opgerekte, eenvoudig...
Waxahatchee is een band. Wat dit liedje zo verrekkes mooi maakt is de samenzang van Katie Crutchfield en MJ Lenderman. Een harmonie met de smaak van die van Gram Parsons en Em...
In bukblad 3 hadden we een interview met Michel Geelen, de man die in meer bands speelde dan een gemiddelde diamant facetten heeft. Little Hansi is een prettig maf noiserockli...
Dit liedje staat ook op Gendrons plaat uit 2014. Eind 2023 is het als single op Spotify gezet. Waarschijnlijk omdat het een prachtliedje is, gepuurde melancholie. Gendron ving...
Met een basloopje dat knipoogt naar Tramhaus en dan zitten we meteen goed, want in Rotterdam. Lot van Teylingen vertelt een verhaal zoals je op een terras vanaf een belendend ...
De bandnaam verwijst naar een plek waar in de sixties popgeschiedenis geschreven werd. De leidende melodie in Eczema klinkt wat verwaaid en moe als onder invloed van het een o...
Elk jaar een nieuwe plaat van Lewsberg. Without A Doubt komt van hun vierde en is hun fruitigste liedje tot dusverre. Hoewel, de gitaarsolo in Out For Milk is misschien nog we...
Vroeg of laat steekt ook funpunk weer de kop op. Puberale onderbroekenlol relativeert de zwaarte van het wereldse gebeuren een beetje. De kreet ‘Fuck Seks!’ is wel grappig, en...
Een splitsingle op het Amsterdamse Wap Shoo Wap Records van twee bands uit Los Angeles, California. Garagepunk met een tijdloze (?) sixties-toets....
De A-kant van alweer een sterke 7” op Wap Shoo Wap Records. De website van het label noemt Savage Beat de poortwachters van de ‘Mokum sound’. Die sound staat voor garagepunk, ...
Post-punk met een fijne drive uit Australië. Ouwerwets niet-vrolijk: ‘I wanna be sad and I wanna be sad with you.’ Liedje wordt op vaart gehouden door een beat die klinkt als ...
Een cowboyliedje en dan fratrock en dan een jazzy barbreak en dan enzovoorts. Being Dead kent geen rust en toch is het onnavolgbare geheel bijzonder catchy. Joe Meek, Ariel Pi...
Een sobere melodie die in harmonie gezongen wordt: het doet denken aan Low. Midwife omschrijft haar muziek als ‘heaven metal’: emotional music about devastation. Klanktapijten...
Dichter Rodrigo Brandão legt zijn teksten met krachtige stem in een woelig bedje van improvisatie jazz. Ook als je geen woord Portugees spreekt, kun je het volgen. ...
Met Locket flink wat mooie liedjes op de langspeler Infinite Spring. Een voortreffelijk popsoepje getrokken uit snufjes Mikal Cronin, Beach Boys, Elliott Smith en zo nog een s...
Wat een ellende! De hel schijnt een niet te verkiezen plek te zijn. Ik stel me die plek voor zoals de muzikanten van dit trio haar in dit vijftien minuten durende gitaarslacht...
Van de langspeelcassette Always Down en erg mooi. In de achtergrond huilt de straat. Een straat in Parijs, want had Jelle Haagsma in het Frans gezongen, was de impact hetzelfd...
“Voor deze band zou ik wel een kaartje kopen,” zei de persoon die naast me stond tijdens de show van The Super Soakers in het kader van de Popronde in Den Bosch. 2040 is alwee...
Op vrijdag de dertiende kon ik deze plaat nergens vinden en op zaterdag de veertiende stond ‘ie gewoon weer bij de platenspeler. Dit zegt niks over de muziek van Piet Leegwate...
(2023): kan een spraakrobot declameren? Ja, in de toekomst zeker. Onyon uit Leipzig kijkt vooruit en brengt de liedtekst van Dogman zoals de politicus van de toekomst het zal...
“What we have here is one of the best albums of all time!!!" aldus King Khan die in zijn Moon Studio achter de knoppen zat om de lp op te nemen die met Hot Club aftrapt. Garag...
Deze metalband speelt in dit bijzondere en sobere intermezzo met levensbeschouwelijke begrippen uit de gospel, zoals ‘well’, ‘water’, ‘mother’ & ‘child’. ...
De band klimt op naar grote ROCK, de hedonistische wolk waar de opera popt, waar Meatloaf het bed deelt met ABBA. Mooie ontwikkeling....
De band leverde in ruim zeventien jaar al een flinke rij mooie liedjes af. Inside Outside past in die rij. De fijne, zoete stem van Kate Stables zet de toon en de jazzy begele...
Vijf jazzmuzikanten uit Arnhem, gelijkgestemde geesten, volgen elkaar op elke (zij)weg die door een van hen aftastend wordt ingeslagen. Bayou Fever werd in 1979 door McCoy Tyn...
Verrassend lekker thuisgeklooi, oftewel: hele sterke lofi pop uit, vermoeden we, regio Nijmegen. Het desperaat gezongen “I wanna talk to you, my dear” in Insta (Crush) trok on...
De Waaghals bracht dit kleinood uit 1973 opnieuw op 7” uit. Na een bezoek aan de Nijmeegse vestiging kom je met iets als dit thuis en dan geloof je weer in muziek. Fris, leven...
Dikke punkrock met een zanglijn die Iers aandoet, dus uitnodigt tot inhakend meezingen. Captain Sam staat op een ep met vijf songs over de ellende die oorlog heet. “Fuck war a...
Ik voel mijn tenen weer. When komt van Mindfullness, een plaat die zich laat ervaren als een body scan. Alles klinkt zacht en ver weg. Opvallend zijn de lange inloop- en uitlo...
Laatste liedje van de plaat Leisureland laat zich goed op repeat draaien, zeker in de herfst. “Get yourself a one way ticket for the merry-go-round”, zingt Eric. De mallemolen...
Mooi, kort liedje met een fijne drive en een zanglijn die J Mascis had willen bedenken. Weltschmerz in de toon, smachtend gebracht....
Mooier liedje dan hun nieuwe single First Sight. Punkrock en powerpop gaan hand in hand over straat....
Ergens lazen we dat Oats grossiert in mathrock. Als muzikant moet je goed kunnen tellen om mee te kunnen in de prettig hectische composities van deze band. Sun is net als hun ...
Hyperactieve eco-punk met puntig gitaarwerk. Microplastic Person drijft de spot met het cynisch kapitalistische idee dat alles een verdienmodel is. Verwerk milieuverontreinige...
Lekker hard, fel en strak met nu en dan een dissonante gitaareruptie. Op het podium droeg de zanger een T-shirt van Gilla Band en een van de twee gitaristen een T van DITZ. Ho...
“Ken je dit?” appte Roel bij een Spotify-link van Time in Vain. Nee, kende ik niet. Ik hoor Guided by Voices en the Byrds (met Engelse tongval) samen in een kooitje. Martin Ne...
Te gek! Voor sommigen inderdaad te gek en voor anderen te gek. Hectische hinkstapsprongpop uit San Francisco met een van geboorte Japanse zangeres. De band bestaat sinds 1994 ...
Luister goed, liefst met koptelefoon, want dit is een ideeënrijke popproductie, mede gemaakt door studioman en muzikant Roel Blommers (zie het Föhns-interview elders in deze e...
‘Alles plat in Killversum mediarat,’ loeit de zangeres. Ze doet dit zo overtuigend, dat ze de gitaren tot pannenkoeken reduceert. Ik ken Hilversum niet heel goed, maar, afgaan...
Een bandnaam die het ergste doet vermoeden. En het is erg, maar op een andere manier. Dating Sux komt van een hele mooie joekelige hortstoot-ep (waarop ook een hele goeie Bruc...
Sufheid troef en daarom best wel waar. Deconstructie (tja) van stoerheid. Zelfspot met cabareteske kwaliteit. En het gaat over nu, denkt papa....
Zonder hun andere liedjes tekort te willen doen: dit is de beste van Tramhaus tot nu. Het is een machine, de racebolide van Max verstappen; elk onderdeel werkt optimaal in het...
Spontaan klinkende en authentiek aanvoelende jungle exotica surf, ook op Plato Utrecht Records. Lokaal Utrechts talent dus. Platenbaas Vedder licht toe: “Evy drumt en is de do...
Een band uit de nieuwe lichting Utreg Punx. In april speelde Apeshit samen met Achterlicht, Bowl en No Brains in de Nijverheid, de mooiste zaal van Nederland. Een avond om nie...
Op de website van Misty Fields een link naar een hele mooie live-opname van een liedje van deze Zwitserse band. Die eenmaal bekeken, weet youtube me overal te vinden. Irritant...
Theo Lawrence speelt in september 2023 op Misty Fields, dat fijne festival in Heusden (bij Asten). Daar zal hij getuige de muzikale koers op zijn recente plaat (Chérie, 2023) ...
Zo’n zeldzaam mooi popliedje met de schijn van eeuwigheid. Het ontstond met de big bang en het zal al er nog immer zijn als de aarde tot ruimtepuin vergaat. Dat Angel Corpus C...
Hun meest melodieuze en misschien wel hun beste liedje tot dusverre. Met vijf andere staat het op de ep die ook op vinyl is uitgebracht is en Marathon als titel meekreeg. Hoor...
(2023): Ik citeer: ‘Ik wil niet klagen, maar ik zeg gewoon.’ Een tekst ramvol ongenoegen. Zanger Ray Fuego wil niet klagen, ofschoon hem iets dwars zit niet wetende wat het p...
Het is een persoonlijk ding: na het horen van dit liedje vind ik met terugwerkende kracht wel alle konings- en koninginnedagen leuk. Henk Koorn en Elke van Zevenbergen bleven ...
David Rooker geeft met zijn vier liedjes tellende ep (op Spotify) zelf de voorzet. Hoe mooi zou het zijn als een empathisch producer de bal inkopt. David is nog geen twintig (...
Ik heb een fluctuerend zelfbeeld. Deze botte punkhit luisterde ik op mijn fietsje in de diepste diepte van de nacht. Reeds tien kilometer in de benen, nog ruim vijftien te gaa...
Afsluiten met de mooiste anderhalve minuut van, van wat eigenlijk? De mooiste anderhalve minuut voorlopig. Veertig keer beluisterd tijdens het schrijven van dit schijtstukje. ...
Is dit black metal? Nee joh, dit is een verhalende roadmovie in neonlicht. Een man schreeuwt vanaf een pleepot in een jazzbar. Tering wat is dit mooi. Minder beangstigend dan ...
Uit Brooklyn New York, uptempo met Heartbreakers-stijl voortrockende gitaren en een best wel meezingbaar refreintje. Je kunt er een saai feestje mee redden. Daarom, reddertjes...
Handen op de youtube zoekbalk: Sierra Ferrell - In Dreams (Live at Red Rocks Amphitheatre) (2022): een live-opname, die om heel veel redenen schitterend is, te beginnen bij de...
Een zangeres met countrysnik zingt een liedje met minimale doch effectieve melodische uitdaging op een begeleiding van een band in een heerlijk dichtgesmeerde punkrockproducti...
Een productie waarin alles voorin de mix lijkt te zitten. Dan is het verleidelijk om te zeggen dat Tom Petty heel even met Big Star samenspande. Mals en doorregen spul van Aus...
Misschien had ik om alles gezegd te hebben het intro van Chaos Space Marine moeten kiezen. In die dikke twintig seconden voel je namelijk het intense speelplezier van deze sch...
Met een drive die de vroege Mozes & The Firstborn kenmerkte, dus goed. Een drive die vanuit de slaggitaarpartij naadloos overgaat in de drumpartij en de handclaps. Een lie...
Prachtig! Een popdeun op dikke vette akkoorden....
We moeten precies zijn: op 1minuut48seconden in dit liedje gebeurt er iets ongehoords. GVD wat goed! Ik stuurde de band een berichtje met de vraag hoe ze dat gemaakt hebben. I...
Elders in bukblad een interview met Mart van The Super Soakers. How Long Till The Summer heeft het in zich om net als Lions You’ve Got A Woman te verdwijnen onder de sneeuw va...
Verdomd als het niet waar is: zijn de Afterpartees dan toch uit Ivy Green geboren? Searching had in elk opzicht door de Afterpartees gemaakt kunnen zijn, maar dat is dus niet ...
Op een opgefokte drumcomputer getoonzette elektropunk met Jan Hammer-flarden mijmert hoekig over de fouten die de mens naar de apocalyps geleid hebben. Wie op deze deun danst,...
Uit een fris rommelige sound steekt opeens een gouden refreintje de kop op. Heerlijk! Met even na het midden (waar anders?) een volstrekt overbodige gitaarsolo die je de mogel...
Vijftig jaar na verschijnen nog steeds voortreffelijk. Gemaakt door twee Canadezen, een dichter en een elektronica-knutselaar. Sterilization? “Just because I don’t want any ch...
De allereerste tonen doen denken aan Cambodia van Kim Wilde. Daarna niet meer. Dan duwt elektronica het geheel voort en jaagt een angstschreeuwende gitaar de snerende zanger a...
Eindelijk weer eens wat boeiends uit Hilversum. Op Instagram kun je zien dat het thuis opnemen van Sluw een heel proces was. Hoe het klinkt? Luister zelf maar. Gewoon een band...
Alleen al de bandnaam verdient een gouden medaille. Scratchpert begint met: ‘Heb je poep in je bed’ en dat is veelbelovend. Het begin van een prachttekst van een band die alle...
Hysterisch hoog ingezette meerstemmige zang en dan dikke bas- en andere gitaren, waarvan er spoedig een messcherp doorheen snijdt. De drummer jut het geheel op als een ploegen...
Een modderige bas zet de toon en de rest volgt alsof de wereldgeschiedenis achter hen aanzit. Rennen gvd, rennen. Beter, getuige de hoesfoto op de eerste ep van deze Haarlemse...
Het Gejuich Was Massaal, een boek over punk in NL van 1976 tot 1982 verscheen vorig jaar in Engelse vertaling als I’m Sure We’re Gonna Make It. Jerry Goossens schreef het same...
Moeilijk kiezen uit de liedjes van The Bug Club. Omdat Only In Love alles in zich heeft wat een liedje tot liedje maakt en ook niet meer dan dat, moet die het maar zijn. Geen ...
Een niet-alledaagse songtitel, net als de muziek die eronder schuil gaat. De zanger trekt je mee zijn paniekaanval in, eerst nog onder begeleiding van zijn bandleden op traag ...
Telkens weer kippenvel op het einde. Het liefst maak ik me uit de voeten, maar dat kan niet. De schok vanwege de confrontatie met een voldongen verschrikkelijk feit. André van...
Dit is te mooi voor woorden. Is het nieuw? Haha, ga je mond spoelen. Over duizend jaar legt men nog steeds bloemen bij dit monument....
Félix Blume nam misthoorns op in de haven van Piraeus en sloeg aan het mixen. Het resultaat is een soundtrack voor bij een horrorfilm. Dit zet je niet op je oortjes als je ’s ...
Het duurt maar een minuut, maar in die tijdspanne hoor je Crosby, Stills, Nash & Young de slaapkamer van een slaapdronken Yves Jarvis binnenvallen. Erg mooi....
Schitterend geouwehoer over repetitieve gitaarloopjes en -riffjes. Voor de tweede langspeler zijn minder opnamesporen ongebruikt gebleven. Hierdoor verliest het aan gespannen ...
Mark Lada is nooit een stoere zanger geweest, gelukkig. Zijn best hoge stemgeluid valt ontzettend goed in deze popdeun. Met Britse weemoed jaagt hij Sarah na in de ondergronds...
Wat de beste man allemaal rapt, is me nog niet duidelijk. Het schijnt nogal niet-woke te zijn. Maar het geheel loopt wel lekker. Toch is de finale de reden dat ik dit hier tip...
We gaan eruit met een verdomd potige dot pre-grunge punkROCK. Een bukbladmedewerker vertelde over een recent optreden van de Lemonheads, dus daar dook ik maar eens in. Gitaris...
Sugar/Tzu staat ook op de plaat Hellfire, maar de live-opname op youtube vind ik zo gruwelijk mooi, dat ik dacht die te moeten tippen. Vergelijk trouwens de plaatversie met de...
Experimentele, moody rap, laat ik het zo noemen. Ik ben er niet in thuis, dus luister maar naar wat er allemaal gebeurt, in dit nummer en op de hele plaat (Nothing to Declare)...
A-kant van een single op Wap Shoo Wap Records, het label waarop ook de Covids-single verscheen. Boertige punkrock uit hartje Amsterdam. FuckFuckFuck doet niet moeilijk, rockt ...
Ik ken veel kinderen die deze modderpunkclassic naar waarheid zouden kunnen meezingen. Maar liever zingen ze iets anders, zoals ‘Atje voor de sfeer’ of ‘Ons moeder zeej nog’....
Dezelfde bukbladmedewerker wees me op een link tussen The Now Time Delegation en Big Boys. Tim Kerr speelde gitaar in beide bands. Big Boys schijnt invloedrijk te zijn geweest...
Wat een mooi liedje! Ik zou haast zeggen dat het wezen ervan verwijst naar de Nederpop-hausse van heel lang gelden, maar dit liedje is completer. Zou het in die tijd gemaakt z...
Onlangs zag ik the Bellrays in dB’s Utrecht. Memorabel denderend eerste kwartier vanwege de powersound van de band, de omverblazende soulstem van zangeres Lisa Kekaula en de a...
Het minst opvallende liedje van hun watertandend lekkere debuut-langspeler vol verrassende pop. Subtiel, op de millimeter geproduceerd – luister naar het aanstekelijk ritmisch...
Powerpopparel van de langspeler Kismet. Heerlijk gepolijste rechttoe rechtaan Ramoneske popdeun. Ideaal voor in de auto op een niks-aan-de-hand dag, zoals gisteren....
Op youtube deze schitterende uitvoering van een compositie van de jonge componist Karmit Fadael. Schilderen met geluid, ontzettend dik in sfeer. Podium Witteman is terecht vol...
Alweer via youtube stuitte ik op moois. Tramhaus spot hier sociaal bewogen met een slogan ter stadspromotie. In de clip gaat hun muziek erg mooi samen met een inkijkje in het ...
Strak riffende garagepunk uit Amsterdam, een live-sensatie volgens een Utrechtse tipgever. Zoek dit liedje via Google’s zoekbalk en de zoekresultaten leiden je naar obscure ov...
Gevonden op youtube en misschien wel het mooiste Nederlandstalige liedje ooit. Als ik dit kleinood luister, dan meestal vier vijf keer achtereen, steeds harder snikkend. Joop ...
DE PALADIJNS – OH WAS IK MAAR DOOD (1975): lulligheid troef. De clip van Certified (Do It) van the Covids begint met dit liedje op de achtergrond. Het modewoord awkward zou t...
Erg mooi gemaakte postpunkpop met gouden gitaaruitbarstingen. Of postpunkpop een genre is, weet ik niet, maar Poodle ontsnapt droeve hoekigheid via poppie vrolijkheid. Luister...
Verhalende songschrijverij die de luisteraar op het juiste moment volledig inpakt. Wat een fijne stem heeft Genevieve DeGroot, gloedvol helder, vroegwijs en nu en dan afgetopt...
Het vrije spel waarover hierboven gerept wordt, is hier alles. Geen enkele sample, geen enkele ‘originele’ opname, niks wordt met rust gelaten, alles gaat op enig moment door ...
Een liedje als een kort verhaal van Tobias Wolff. Wie zich niet kan voorstellen in een woestijn te willen wonen (en met de auto naar de friettent 80 kilometer verderop te rijd...
Muziek voor bij een film van Alejandro Jodorowsky, bijvoorbeeld. De studio als instrument in de handen van iemand die dat experiment aandurft. Toen knippen en plakken nog met ...
Het middel dat je eerder die avond innam, begint te werken en je neemt plaats naast de bestuurder van een zware auto. Daar ga je, door de auto overeind gehouden in een permane...
De sound is als die van Palace Brothers op hun eerste plaat, de leadzang lijkt zelfs op die van Will Oldham. In de achtergrond schreeuwt een bozerik. Dit liedje is letterlijk ...
Nog een liedje over een boot. Vrolijke, retestrak gearrangeerde, niet te versmaden glamrock. Op de single uit 1973 staat Jimmy Jukebox als uitvoerend artiest; zij die onderzoe...
Deze twee liedjes staan op de langspeler Songs from a Bad Hat (2001) van Mauro Pawlowski. Waarom het tweetal opnieuw op vinylsingle is uitgebracht is zonneklaar, want allebei ...
Zanger Ross Shapiro overleed twee jaar voordat dit liedje op plaat verscheen. Hij bracht het in de geest van Daniel Johnston, breekbaar en naïef (zoals ook Mercury Rev op demo...
Proto-pop die door veldschuimer Alan Lomax opgenomen had kunnen zijn. Soul van de akkers, tikje vals soms en mooi dus. Het blijkt een door Vittorio Giampietro en Giovanna Mari...
Sunguru betekent meisje in het Bambara, een taal die ook gesproken wordt in Burkino Faso, waar zanger/multi-instrumentalist Kaito Winse vandaan komt. Ik had de band, met naast...
Gestapelde gitaren in het korte drie-akkoordenintro. Dan een melodisch popliedje dat als een van de betere had meegekund op een plaat van Guided By Voices. De Lusitania was ko...
Omdat ik dacht dat de man achter The Go! Team wel achter Guerilla Toss moest zitten, ging ik recensies lezen om mijn gelijk te halen. Ik kreeg geen gelijk. Pitchfork noemt The...
Een doodskist van beton, het Berlijnse stadsdeel dat uit die materie is opgetrokken en waar permanent sirenes klinken. Punkrock met synths naast gitaren. Het mooist wordt het ...
Mozes & the Firstborn stopte en hun fans, van wie ik er een ben, vielen in een gat. Ernst-Jan van Doorn dicht dat gat deels met het prachtige Sorry Sorry. Het liedje neemt...
Laat mij weten wanneer een nieuwe editie beschikbaar is.
