Mozes & the Firstborn stopte en hun fans, van wie ik er een ben, vielen in een gat. Ernst-Jan van Doorn dicht dat gat deels met het prachtige Sorry Sorry. Het liedje neemt de tijd, er zit geen haast in, waardoor er een zucht melancholie doorheen trekt. Wentel je in de pakkende melodie en hobbel mee op de plonkende bas. Laat je strelen door de fiberglazen gitaarakkoorden en hoop op meer van Gooseking 3000. ■
