Met een basloopje dat knipoogt naar Tramhaus en dan zitten we meteen goed, want in Rotterdam. Lot van Teylingen vertelt een verhaal zoals je op een terras vanaf een belendend tafeltje zou kunnen horen. De vertelling krijgt steeds meer lading in het vorderen van het liedje, in het toenemen van de noise. De spot waarmee het begon, wordt gaandeweg doorleefder dankzij frustratie en irritatie. Mooi artwork ook. ■
