Het vrije spel waarover hierboven gerept wordt, is hier alles. Geen enkele sample, geen enkele ‘originele’ opname, niks wordt met rust gelaten, alles gaat op enig moment door de mangel van de mengtafel, het ding met de duizend toverschuiven. Crocodile is de vreemde eend in de bijt van de postume langplaat waarop het staat. Sixties dronepunk overzongen door iemand die dat bij Country Teasers gedaan had kunnen hebben. Maar luister goed, niks wordt met rust gelaten. En alles klopt. En de hele pophistorie is bespottelijk. ■
