Mark Lada is nooit een stoere zanger geweest, gelukkig. Zijn best hoge stemgeluid valt ontzettend goed in deze popdeun. Met Britse weemoed jaagt hij Sarah na in de ondergrondse, zo stel ik me voor. Op het eind van het liedje roept iemand prachtig smachtende Sarah’s in de achtergrond. ■
