Close menu
A True declaration of fuzz?
Verzamelalbum, Glitterhouse Records ‘86

Tekst: Jaap Maas

A True declaration of fuzz?

Een tijd geleden kocht ik een garageverzamelaar uit 1986. Geen verzamelaar met het beste van de ‘class of ’66’, maar een verzamelaar van het in het begin jaren ’80 opkomende garage genre. Na een paar keer draaien realiseerde ik me dat het toch wel een pareltje is. Wellicht wel met een wat pretentieuze titel: Declaration of Fuzz (Glitterhouse Records ‘86). Een declaratie is een verantwoording, een statement. Een fuzz statement? Is het een ‘true declaration of fuzz’?

De term garage bestond niet in de jaren ‘64 – ’68, de periode waar de bands op deze plaat hun inspiratie uit haalden. Deze nieuwe generatie bands uit Europa en de Verenigde Staten werden eerst nog aangeduid als neo-sixties, maar met de komst van de compilatie The Battle of The Garage (Voxx Records ’81) was de term voor deze nieuwe stroming gevestigd. Vanaf 1978 werden muziekliefhebbers al gevoed door de vaste stroom aan sixties garage punk verzamelaars als Pebbles, Artyfacts from the First Punk Era (Voxx Records) en later door de (wellicht nog betere) Back from the Grave LP’s (Crypt).

Een echte eerste declaration of fuzz kun je het niet noemen, die eer moet je aan The Battle of The Garage geven, maar een hele sterke plaat is het wel. Volgens Timothy Gassen, schrijver van The Knights of Fuzz (The new garage & psychedelic music explosion): “This incredible collection rivals the Batlle of The Garages #2 as the best of the 1980s. Many ‘new’ groups were given their vinyl debut, and there’s also a good number of psych-inspired acts included as well. This is a must-have collection, by any standards.”

Jungle Boy is de stevige opener van de plaat op kant a en was bedoeld als de eerste single van Boys from nowhere, maar belandde gelukkig op deze plaat. De band die draait om Mick Divvens met zijn ‘snotty vocals’ laat je in 2,5 minuut precies horen wat je kan verwachten: “the fuzz is everywhere”. De volgende track heeft een iets hoger meezing gehalte, Wars on the hand of time van The Not Quite is de eerste vinyl release van deze band. Enkele nummers verder vind je een pareltje van Sick Rose, de eerste niet Amerikaanse band op de plaat (Italië, red.). In Don’t come with me herken je direct het garage geluid van de jaren ’80 namelijk: het Farfisa orgeltje wiebelend door het hele nummer. Something Weird van The Stomachmouths neemt eerst de vrolijke afslag, maar eindigt in een psychedelische draaikolk. De vergelijking met The Mummies kan je hoofd niet verlaten als je naar deze Zweden luistert. De afsluiter van de eerste kant zet ons weer met beide benen op de grond. Nowhere to run van The Cynics.

Kant b begint met Miracle Workers’ L.O.V.E. een Ramones achtige binnenkomer van de band uit Portland. Why aren’t there is de signature tune van The Stepford Husbands, misschien wel het beste nummer op de plaat. “Heerlijk gruizig opgenomen en gespeeld, het is direct, chagrijnig en toch menselijk. Het broeierige orgel en de klagende vocalen vormen een mengelmoes van beukende drums en speelse gitaar die met brute kracht op de achtergrond aanwezig zijn” volgens Timothy Gassen. Dan zowaar ook een Nederlandse bijdrage; The Otherside heeft ons met niet meer dan twee EP’s verblijd. Say those magic words valt wat meer weg tussen het geweld, maar heeft iets charmants door de overduidelijke invloed van de eigen Nederlandse sixties punk historie. Het laatste nummer wat ik wil aanstippen is van het Schotse Green Telescope, Make me Stay. Een beetje vreemde eend in de bijt, maar een tijdloos nummer wat de wat meer poppy kant van garage raakt. Een rake mix tussen psychedelisch, indie pop en garage. Misschien wel het meest ‘eigen’ nummer op de plaat. Jammer dat ook deze band ons slechts twee EP’s heeft gegeven.

In de wereld van 1986 die qua gitaarmuziek gedomineerd werd door hair metal, new wave en een handvol indie bands, moet dit voor iedereen een verfrissende plaat zijn geweest. Kortom niet de eerste, maar wel degelijk een echte Declaration of fuzz. Volgens Randy Love in zijn Psychedelicatessen fanzine (1 december 1986): “This is a great introduction into the world of psycho junk rock and roll, baby!” En daar sluit ik me volledig bij aan. Dus….kijk eens of je een blauw of roze exemplaar kunt bemachtigen.

Terug naar overzicht

Deel dit artikel

Lees ook deze:

Hou mij op de hoogte!

Laat mij weten wanneer een nieuwe editie beschikbaar is.