Experimentele, moody rap, laat ik het zo noemen. Ik ben er niet in thuis, dus luister maar naar wat er allemaal gebeurt, in dit nummer en op de hele plaat (Nothing to Declare), en dat is nogal wat, met elke draaibeurt meer, wat vreemd is, want aanvankelijk ervoer ik de plaat als een winters bos zo kaal. Moor Mother beweegt haar lage stem fel, kortaf, vol ingehouden woede en geparkeerde teleurstelling over de onalledaagse bedenksels van DJ Haram. Hoe maken ze dit? ■
