Onder de naam De Hertenklanken zette Martijn Benders zijn gedicht Gum met behulp van AI op muziek. Men kan daar het zijne van denken, en dat is ook zeker een bedoeling, zou men het ons vragen. Voor wie met het verkeerde been uit bed stapte, is het resultaat wellicht hemelse kitsch. Maar het liedje grijpt de welwillende luisteraar evengoed. De aandoenlijke frasering van de coupletregels doen denken aan een kind dat een liedje uit de mouw schudt. In de achtergrond van het refrein hoor je een strijkorkest accenten plukken. Op de voorgrond reikt een zachte stem naar de sterren. Al even aandoenlijk is de tekst die daadwerkelijk om een vlakgom draait. Een associatie bij vlakgom is eraserhead; een vleugje David Lynch klinkt dan ook mee in dit bijzondere lied, dat je kunt vinden op youtube. ■
