Ik heb een fluctuerend zelfbeeld. Deze botte punkhit luisterde ik op mijn fietsje in de diepste diepte van de nacht. Reeds tien kilometer in de benen, nog ruim vijftien te gaan. Mijn lijf wilde slapen in de berm, maar mijn geest, vechtende tegen een whiskyroes, hield stand, ja hield stand, totdat de tekstregels ‘Don’t believe in yourself’ en ‘You are nothing’ goed aansloegen. Vogelzang wekte me in de tuin, hoe lief, ik was thuis, languit op mijn piepkleine gazonnetje. Op dezelfde dubbellangspeler Fuzz Club Sessions van The Men staat een cover van Attack, een liedje uit 1981 van de met Oi! bestempelde Engelse band Blitz. Dit liedje lijkt model te hebben gestaan voor menig liedje op de nieuwe van The Men. Monotoon geraas in de coupletten en krachtige oneliners in het refrein. In die context is de tekst van het refrein van het liedje Fight to Live van Blitz, ook uit 1981, interessant: ‘We fight to live. We live to fight. We don’t give a shit, what’s wrong or what’s right.’ ■
