Close menu
Zweten met
Marlon Williams

Tekst: Beau Magdelijns

Zweten met

Ik ben nooit in Nieuw-Zeeland geweest, maar wel in een snikhete Ekko met de Nieuw-Zeelandse Marlon Williams. De airco was kapot, en met ieder nummer dat hij speelde uit Make Way For Love – een product van zijn break-up in 2018 – verplaatste het zweet op mijn voorhoofd zich richting mijn rug. In Nieuw-Zeeland wordt het ook heet, maar niet waar Marlon opgroeide; met 25 tot 30 graden is het daar in hartje zomer nog aangenaam.

Voor de hitte van die avond was zijn lichaam niet gebouwd. Zijn achterovergekamde haren vormden niet langer een strak matje, maar mondden uit in vier aan elkaar klevende, natte lokken, die meedansten op het zomerse What’s Chasing You. Met iedere graad die de temperatuur steeg, werd het podium lager. Hij was een van ons nu: een door zweet doorweekte, met shirt beplakte jongere. De hitte creëerde een eenheid in de zaal zoals op de eerste dag van een hittegolf aan het zwembad van een camping, waar de tentburen die je normaal alleen nakijken plots aan je bedje staan met een voordeelverpakking raketjes en de vraag of je de laatste wil: “zonde als het smelt.” Marlon deelde geen raketjes uit, wel flesjes water, die smelten niet.

Vier jaar na die zomeravond in april hoorde ik pas weer iets van hem, My Boy. Voor de 2 minuten en 43 seconden die ik van het nummer genoot was het plots weer zomer, maar niet zoals de benauwde Nederlandse zomer die we vier jaar eerder samen beleefden. Hersteld van zijn break-up, met hernieuwde energie en geïnspireerd door de geschiedenis van zijn thuisoord, nam hij me mee naar Nieuw-Zeeland, naar de Māori, naar zijn voortuin en het buurtcentrum in Lyttelton – het havenstadje waar hij opgroeide – daar waar in hartje zomer de warmte nog prettig is, waar raketjes niet zo snel smelten, en de tentburen hun afstand houden.

Tags: BUKBLAD #2
Terug naar overzicht

Deel dit artikel

Lees ook deze:

Hou mij op de hoogte!

Laat mij weten wanneer een nieuwe editie beschikbaar is.