Tekst: Mark Olijslagers
King Khan Unlimited
Achter het stuur op de autosnelweg schiet je ineens terug in het hier en nu. Je kent het wel. Plots besef je dat een groot gedeelte van de rit onbewust aan je voorbij is gegaan. Je vraagt je verwonderd af: ‘Hoe kan het dat ik dat gedeelte volledig gemist heb?’ Een soortgelijke ervaring had ik laatst toen ik op Spotify het album ‘Opiate Them Asses’ uit 2021 van King Khan Unlimited voorbij zag komen. Een nieuwe van King Khan! Hoe kan het dat ik die volledig gemist heb? En ik ben niet de enige. Het aantal maandelijkse luisteraars op Spotify van deze nieuwe formatie valt zowat in het niet bij die van zijn eerdere band, The King Khan & BBQ Show. Raar. Laten we de schijnwerper eens op de muzikale reis van deze Rock ’n Soul-grootheid te richten.
Een schaars geklede Bollywood-acteur met ferme bierbuik in een sexy glitteroutfit. King Khan lijkt zo uit de film Pink Flamingo’s van John Waters te zijn gestapt. Een opvallende verschijning zonder meer. Minstens zo indrukwekkend is zijn artistieke carrière, die uit opvallend veel samenwerkingen bestaat. Wanneer ik me ter voorbereiding op dit artikel stort op alles wat ik online over hem kan vinden, begint het al snel te duizelen. Duizel mee!
In het voorjaar van 1977 wordt King Khan in de buitenwijken van Montreal geboren als Arish Ahmad Khan in een Indo-Canadese familie. Een groot deel van zijn jeugd brengt hij door in het Kahnawake Mohawk Indian reservaat, een periode die ongetwijfeld veel invloed heeft op de rest van zijn leven. Op achttienjarige leeftijd start zijn muzikale carrière wanneer hij onder de naam Blacksnake de plaats inneemt als bassist in de garagepunkband Spaceshits. De frontman van deze band is Mark Sultan, onthoud deze naam want verderop zul je die vaker tegenkomen. De band gaat op tour met The Deadly Snakes. Tussen deze bands ontstaat een bijzondere vriendschap, waarbij zelfs een verbond wordt gesmeden onder de naam ‘The Kukamongas’ waarvan de leden besluiten dit te vereeuwigen met gezamenlijke tatoeages op de onderarmen. Spaceshits’ tweede (en laatste) album Misbehavin’ verschijnt in 1999, de eerste productie van Howard Bilerman, die later medeoprichter van Arcade Fire zou zijn. Nog regelmatig komen er nummers van deze rammelende garagerockplaat voorbij in mijn Spotify lijstjes. Met ‘Can’t Fool With Me’ en ‘I’m In Love’ als absolute favorieten.
Nadat de band vanwege onstuimig gedrag door elke club van Montreal wordt geweerd, volgt een Europese tour waarop Arish besluit in Berlijn achter te blijven. In deze periode trouwt hij met de vrouw die al zijn oogstrelende outfits zal creëren. Hij meet zich de naam King Khan aan en richt de band King Khan & The Shrines (afwisselend ook King Khan and his Sensational Shrines genoemd) op. De achtkoppige band, die naar eigen zeggen geïnspireerd is door Sun Ra, is een bont gezelschap. Zo hebben ze Ron Streeter, die jarenlang het percussiewerk voor o.a. Ike & Tina Turner, Bo Diddley, Curtis Mayfield en Stevie Wonder verzorgde, in hun midden. Andere opvallende personen zijn Freddy Rococo (een Franse organist in vrouwenkleren met een eenmansband) en de go-go-danseres Bamboorella. De band is berucht om zijn wilde optredens, waarbij King Khan vaak schaars gekleed is en op het podium de nodige chaos heerst. Het eerste concert in Londen wordt bijvoorbeeld stilgelegd door de politie, waarna de band via de achterdeur ontsnapt. Dit zal niet de laatste keer zijn dat een optreden voortijdig eindigt. De aanleiding is vrijwel altijd een combinatie van drank, drugs en grenzeloosheid van de bandleden.
Nadat ze door elke club van Montreal zijn verbannen, wordt er een Europese tour gehouden
Samen met Spaceshits’ frontman Mark Sultan wordt in 2002 de band The King Khan & The BBQ Show opgericht. Ze brengen een mix van garage punk, soul, psychedelische pop, fifties R&B doordrenkt met ongecompliceerde meligheid. De BBQ in de bandnaam verwijst naar Sultan’s voormalige eenmansband. Het eerste en gelijknamige album uit 2004 wordt in de US uitgebracht op Goner Records (mede opgericht door Eric Friedl van The Oblivians) en in Europa op Hazelwood Records. Het gaat van mierzoete doo-wop (‘Why Don’t You Lie?’) tot anarchistische garagerock zoals in ‘Zombies’. Het plezier spat eraf. In 2006 besluit Khan zich definitief in Berlijn te vestigen omdat hij zich er vrij en ongetemd voelt.
The Black Lips zijn in 2009 op tour in India. Tijdens een verhit optreden kuste een bandlid een mede-bandlid waarna ze naakt het publiek en vooral elkaar begonnen te vertroetelen. De band besluit uit angst voor de Indiase politie het land uit te vluchten en klopt bij King Khan in Berlijn aan. Tijdens dit verblijf worden er gezamenlijke jamsessies gehouden waaruit de groep The Almighty Defenders ontstaat. Het eerste live-optreden vindt plaats op het Canadeese NXNE-festival waarbij de voltallige band in koorgewaad ten tonele verschijnt. Deze kleding sluit goed de mix van gospel en garagerock. De opnames zijn lo-fi en charmant rommelig, ze lijken vluchtig te zijn vastgelegd. Het resultaat is overtuigend rauw en puur. Luister maar eens naar ‘Cone Of Light’ of ‘The Ghost With The Most’.
Naast het avontuur met The Black Lips werkt Khan in 2009 ook samen met rapper GZA, a.k.a. The Genius van de hiphopformatie Wu-Tang Clan. GZA geeft Khan zijn Wu-naam: “Lord Khan”. Khan en GZA komen elkaar tegen op in Toronto bij NXNE waar Khan met The Almighty Defenders speelt. Er is direct een klik. Ze brengen een aantal dagen samen door in een hotelkamer waar ze volop zullen jammen en freestylen. De vriendschap houdt stand en Khan schrijft een aantal nummers voor GZA. Ze zijn voornemens samen nummers op te nemen maar dit blijft slechts bij een idee.
Later in 2009 sluit entertainer Leo Chips (de Show uit de bandnaam) zich aan bij het duo The King Khan & The BBQ Show voor een aantal shows tijdens een U.S. tour. Chips was bekend als ‘Age of Danger’ van The Deadly Snakes. Optredens van het trio eindigen vaak in uit de hand gelopen feestjes. Na opnames van de tweede BBQ Show plaat ‘Invisible Girl’ moet de band tijdens een US tour in 2009 drie optredens missen. Khan, Sultan, Leo Chips en tourmanager Kristin Klein worden in Kentucky gearresteerd op beschuldiging van illegaal drugsbezit (paddo’s) en het rijden met een ongeldig rijbewijs. Niettemin wordt de band steeds populairder en in 2010 ontvangen ze een uitnodiging van Lou Reed en zijn vrouw Laurie Anderson voor een aantal optredens op het Vivid Live-festival in het Sydney Opera House. Optredens in China en Korea volgen. Maar hier gaat het even mis. Het kookpunt in het hoofd van Khan is bereikt. Er gebeuren simpelweg teveel emotionele gebeurtenissen, waaronder het overlijden goede vriend Jay Reatard. In Korea krijgt hij een enorme inzinking, scheert zijn hoofd kaal en gaat naar een klooster. Vanuit dit klooster schrijft hij vele brieven aan bekenden waarin hij aangeeft alles op te geven en monnik te worden. Eenmaal terug in Berlijn bij vrouw en kinderen wordt er psychiatrische hulp gezocht. De stekker wordt tijdelijk uit The King Khan & The BBQ Show getrokken. In 2011 gaat de stekker er terug in.
Zoals niet ongewoon is bij een geestelijke inzinking zorgt de herstelperiode voor een totaal andere energie. Zo ook bij Khan, als een vorm van therapie gaat hij weer nummers schrijven. Het resultaat hiervan wordt in 2013 met The Shrines opgenomen en uitgebracht op het album ‘Idle No More’”. Als je het mij vraagt is dit het hoogtepunt in zijn carrière. Deze plaat heb ik werkelijk grijs gedraaid. Een met emotie geladen en bijzonder goed geproduceerd album. Je hoort letterlijk de verwerking van de inzinking voorbij komen Zo is het gevoelige nummer ‘Darkness’, geschreven in een psychiatrisch ziekenhuis, een regelrechte projectie van zijn duistere periode, terwijl in ‘Luckiest Man’ de levenslust weer duidelijk hoorbaar is. Khan herpakt zich en hervat de koers,
Een belangrijk onderdeel in Khan’s leven is de taal van Tarot. Hij bestudeerde dit mystieke kaartspel al ruim tien jaar, maar raakte er pas echt van in de ban toen hij in 2014 Alejandro Jodorowsky thuis bezocht van wie hij de leer van de Tarot de Marseille meekreeg. Samen met kunstenaar Michael Eaton ontwierp hij 22 tekeningen voor een set kaarten volgens de Marseille traditie. Het resultaat is een eervolle benoeming tot een van Jodorowsky’s spirituele krijgers.
In 2015 start Khan het platenlabel Khannibalism. Met dit label en in zijn eigen Moon Studios werkt Khan uitsluitend met mensen van wie hij houdt. En dat blijken er veel te zijn. Wie een blik werpt op khannibalism.bandcamp.com ziet een indrukwekkende collectie van meer dan 70 singles, EP’s en albums die door Khannibalism uit zijn gebracht. Bijzondere samenwerkingen ook, zoals een album met zijn dochter Saba Lou en een Spoken Word-album met William S. Burroughs.
Een van de laatste interessante projecten begon in 2018: het punkrockcollectief Louder Than Death, waarin Khan samenspant Sean Wood (van de punkband The Spits) en zijn dochter Saba Lou. De muziek zwalpt tussen brutale noisepunk en sixties garagerock met nummers die conform punk gewoonten keurig binnen de twee minuten blijven. Liefhebbers van Jon Spencer en Ty Segall zullen de vurige gitaren met fuzzy distortion zeker waarderen. Tot een aantal weken geleden was dit voor mij het laatst bekende collectief van de heer Khan. In 2022 zag ik nog wel de single ‘Children Of The World’ van de soundtrack voor de documentaire The Invaders voorbij komen. Dat er in hetzelfde jaar ook een album van King Khan Unlimited uitgebracht werd, was voor mij dus twee jaar lang een blinde vlek. Zelfs de bijbehorende tour waarbij ook een optreden in Garage Noord te Amsterdam plaatsvind is niet binnen het bereik van mijn radar gekomen. Dat hij samen met King Khan & The Shrines nog geen maand later in Vera Groningen staat dan weer wel. Sean Spits die ook in Louder Than Death speelt is samen met King Khan de drijvende kracht achter King Khan Unlimited. De nummers op dit album zijn een resultaat van een ruim dertienjarige samenwerking. Zo is ‘Broken Heart’ ooit geschreven door zijn dochter Saba Lou toen ze 5 jaar oud was. Dit bevestigt dat King Khan het liefst samenwerkt vanuit liefde en vriendschap. Samenwerkingen die vele jaren standhouden en ik heb ze nog niet eens allemaal genoemd.
Ik heb nog wat in te halen, dus op dit moment knalt het nummer ‘Pigment Of Your Imagination’ uit de speakers terwijl ik de platenhoes met artwork van Mike Diana bestudeer. Een illustratie vol perverse en obscure duidingen. Dit schreeuwt om verder onderzoek.
