Onlangs keek ik het absurdistische ‘Dogtooth’ uit 2009 van de Griekse regisseur Yorgos Lanthimos. Zijn naam pronkt ook op de filmposter als producer van de film Attenberg uit 2010. De muziek van Suicide speelt erin een fraaie bijrol. Reden genoeg om deze te gaan kijken.
Achter het stuur op de autosnelweg schiet je ineens terug in het hier en nu. Je kent het wel. Plots besef je dat een groot gedeelte van de rit onbewust aan je voorbij is gegaan. Je vraagt je verwonderd af: ‘Hoe kan het dat ik dat gedeelte volledig gemist heb?’
In BUKBLAD 2 stond een interview met Pizza Knife (zie onze website). Toen ik las dat bandlid Ben Kalb samen met Bob Mollema van Fluisteraars de studio in was gedoken, werd ik nieuwsgierig. Een beetje een vreemde combinatie is het wel, want deze bands liggen muzikaal mijlen ver uit elkaar.
Het nieuwe album ‘Imaginary’ van Free Kitten is een welkome aanvulling op hun toch al indrukwekkende discografie. Voortbouwend op hun kenmerkende garagepunkgeluid, is de band erin geslaagd om een verzameling nummers samen te stellen die net zo rauw en energiek zijn als altijd.
Het beste cadeau wat ik mezelf afgelopen jaar heb gedaan is een ‘We are public’ lidmaatschap. Voor een vast bedrag per maand kun je onbeperkt voorstellingen bezoeken uit een breed aanbod kunst, dans, muziek, film en theater. Voorstellingen buiten de gebaande paden en met een focus op nieuwe makers.
Een woeste reactie op de heersende wereldellende, dat is de tweede LP van CLAMM. Niet geheel onverwacht want op de eerste plaat ‘Beseech Me’ uit 2021 uitte de band al volop kritiek tegen de gevestigde orde. Nu ruim een jaar later is de urgentie op hun nieuwste album ‘Care’ nog duidelijker aanwezig.
Goat maakt nieuwsgierig met hun rituele klederdracht en bijbehorende maskers. Sommige bandleden dragen kledingstukken die eruitzien als ware kunstwerken, gemaakt van authentieke materialen, terwijl andere het vrij eenvoudig houden. Hun gezichten zijn stuk voor stuk onherkenbaar.
Bij het indrukken van de play button op Spotify zet ‘Moving’ in, de openingstrack van het album ‘B flat A’. Deze avontuurlijke reis - zo zal later blijken - begint met een nummer waarbij de drums tot het einde nadrukkelijk op de voorgrond aanwezig zijn.
Vanuit zijn noodzakelijke rolstoel heet hij het publiek welkom middels een kleine buiging en gaat er vervolgens eens goed voor zitten. Ik kijk op YouTube naar deze man, getooid met een oversized muts.
Twee mooie liedjes die behalve Jezus niks met elkaar te maken hebben: Jesus Comes van Charlie & the Lesbians en Jesus was a Cross Maker van Judee Sill. Heel vaak kom je Jezus niet tegen in punkrock. En als je hem er al tegenkomt, dan komt hij er niet al te best vanaf.
De festival-industrie beleefde voor de serie lockdowns hoogtijdagen en als de ruimte er dit jaar weer is, zal deze groei zich ongetwijfeld hervatten. Naar een festival gaan betekent even helemaal weg uit de dagelijkse beslommeringen.
Laat mij weten wanneer een nieuwe editie beschikbaar is.
